Uroczystość konwokacji na uniwersytecie Bhagawana
Tydzień od 18 do 24 listopada 2003 r. w Prasanthi Nilayam był okresem szczególnie przeładowanym rozmaitymi uroczystościami kulminującymi na Urodzinach naszego Pana, Bhagawana Śri Sathya Sai Baby. Na ten czas Mandir został bogato przyozdobiony festonami i pięknymi kwiatami. W przeddzień Urodzin, dnia 22 listopada b.r., na placu Sai Kulwant odbyła się już 22-ga uroczystość wręczenia dyplomów (konwokacja) na uniwersytecie, Sri Sathya Sai Institute of Higher Learning. Przy takich okazjach Bhagawan Baba jako Czcigodny Rektor uczelni błogosławi odchodzących studentów okolicznościowym dyskursem.
W tym roku honorowym gościem konwokacji był wiceprezydent Indii Śri Bhairon Singh Shekawat. Studenci złożyli przysięgę, że do końca życia pozostaną wierni wartościom wpajanym w Instytucie. Po wręczeniu medali wyróżniającym się studentom Śri Shekawat w swoim wystąpieniu mówił o wyjątkowej i świętej atmosferze panującej w aśramie i wyraził wdzięczność Bhagawanowi za rozmaite akcje socjalne, które podjął dla ludzi w potrzebie tego kraju. Nawoływał studentów do wykorzystania w służbie na rzecz narodu wiedzy zdobytej w Instytucie.
Następnie swój dyskurs wygłosił Bhagawan. Zawarł w nim wiele pouczeń na dalszą drogę życiową absolwentów. Początkowo Śri Sathya Sai Baba mówił o wielkich tradycjach kultury Indii, nawołując studentów do naśladowania chwalebnych przykładów z bogatej historii tego kraju. W drugiej części dyskursu dominował temat miłości. Bhagawan sypał jak z rogu obfitości krótkimi sentencjami, każda godna zapamiętania i refleksji. Znalazły się w nim m.in. takie zdania:
· Pieniądze przychodzą i odchodzą, moralność przychodzi i wzrasta.
· Miłość to wieczny pierwiastek obecny we wszystkich — człowieka bez miłości nie ma.
· Nauka nie jest po to, by móc zdobywać pieniądze, lecz by zrozumieć naturę umysłu.
· Muzyka może porwać serce — jest boska.
· Tam gdzie istnieje zaufanie do siebie, tam jest zadowolenie; tam gdzie jest zadowolenie, tam jest poświęcenie, a poprzez poświęcenie przychodzi samorealizacja.
· Dopóki nie porzucicie samolubstwa, dopóty w życiu nie osiągniecie niczego wartościowego.
· Współczesna edukacja prowadzi tylko do dysput, a nie do pełnej mądrości.
· Powinniście zdobyć wiedzę o Jaźni; traktujcie ją jak własne życie.
· Bądźcie gotowi poświęcić życie za sprawę satji i dharmy (prawdy i prawości).
· Ten kto trzyma się prawdy, zawsze jest nieustraszony.
· Gdy nie pójdziecie ścieżką prawdy, ogień strachu spali was do cna.
· Miłość traktujcie jako własne życie a prawdę jako oddech.
· Miłość jest Bogiem, Bóg jest miłością.
· Miłość jest samą formą Brahmana.
· Prawdziwa duchowa praktyka zawiera się w łączeniu waszej miłości z miłością boską.
· Uświęcicie swoje życie, gdy będziecie mieli stałą i bezinteresowną miłość.
· Miłość jest darem Boga danym każdemu człowiekowi; powinna być wykorzystana w służbie społeczeństwu.
· Dla postępu społeczności zasadniczą sprawą jest jedność.
· Człowiek winien dzielić swoją miłość z innymi; tylko wówczas będzie miał prawo być członkiem społeczeństwa.
· Powinniście być gotowi poświęcić dla innych wszystko, co jest wam drogie — jest to prawdziwa miłość.
· Miłość jest Bogiem, żyjcie w miłości.
· Powinniście być gotowi za miłość oddać życie.
· Jedynie miłość Boga jest prawdziwa i wieczna; światowa jest przelotna.
· Zdobądźcie boską miłość, która jest fundamentalnym pierwiastkiem waszego życia.
· Bądźcie gotowi ofiarować życie dla Boskiej miłości.
· Wszyscy powinniście żyć jak bracia i siostry; wszyscy są dziećmi bożymi.
· Jeśli zapomnicie miłość, wasze życie stanie się bezsensowne.
· Żyjcie dla miłości.
· Prawdziwa miłość odnosi się do serca.
· Kochajcie wszystkich bez śladu egoizmu; jest to Boska miłość.
· Módlcie się do Boga o Jego miłość.
· Spędzajcie życie głosząc przesłanie miłości.
· Miłość jest celem waszego życia.
· Gdy zdobędziecie miłość Boga, będzie kochał was cały świat; tak potężna jest miłość Boga.
· Miłość Boga jest absolutnie bezinteresowna i święta; zawsze więc módlcie się o Jego miłość.
· Dla waszego dobra jestem gotów zrobić wszystko, nawet poświęcić Moje życie.
· Kochajcie Boga, żyjcie w Bogu.
· Łaknąc światowej miłości, stajecie się głupcami.
· Z serca do serca, miłość za miłość — oto relacje, jakie winniście rozwijać.
· Całym sercem dzielcie miłość ze wszystkimi.
· Miłość nie ma związku z materią — odnosi się do serca.
· Prawdziwa nauka to doświadczanie wylewnej miłości.
· Rozwijajcie miłość, bangaru [złotka], tylko wtedy wasza nauka będzie owocna.
· Wiedza to dar od Boga; nie należy jej ofiarować innym, tylko Bogu.
· Miłość jest waszym życiem; miłość jest waszym celem.
· Natura miłości staje się światową, gdy macie cielesną świadomość; powinniście rozwijać miłość, która wykracza poza świadomość cielesną.
· Gdy naprawdę doświadczycie Boskiej miłości, nie będziecie prowadzić światowego życia; sprawicie, że wasza miłość będzie nieprzerwanie płynęła ku Bogu.
Uroczystość konwokacji zakończyło wspólne odśpiewanie hymnu narodowego. Później tego wieczora studenci uniwersytetu przedstawili dramat oparty o naukę Bhagawad Gity mówiącą, że otrzymane przez nas dary od Boga w postaci talentów i umiejętności należy ofiarować z powrotem Bogu w formie służby dla Niego. Na koniec złożono Bhagawanowi arati.
[Na podstawie materiałów z oficjalnej witryny www opracował KMB; 2003.12.7]