Aby osiągnąć boskość, stale rozmyślajcie o Bogu
Boski Dyskurs Bhagawana Baby wygłoszony trzeciego dnia Ati Rudra Maha Jadźni, 11 sierpnia 2006 r.
Pan Kajlasu przejawił swoją Boską Formę z półksiężycem zdobiącym jego głowę, chłodnymi wodami rzeki Gangi płynącymi między lokami zmatowanych włosów, z promiennym trzecim okiem na środku czoła i purpurową szyją jaśniejącą blaskiem jagód jeżyn. Nosi bransoletki z węży i wężowy pasek, całe ciało ma wysmarowane wibhuti, czoło zdobi kropka kumkum, rumiane usta noszą ślady soku betelu, kolczyki z diamentami dyndają na jego uszach a całe ciało emanuje boską poświatą.
(Wiersz telugu)
Ucieleśnienia miłości!
Pan Dakszinamurti przenika cały wszechświat. Świat jest odbiciem, reakcją i oddźwiękiem Dakszinamurtiego. Jest młody. Był, jest i zawsze będzie młodzieńczy. Jednakże Jego uczniowie są czcigodnymi starcami; są przesiąknięci świętą wiedzą. Rozpowszechnili Jego przesłanie na niezliczone sposoby. Prawdziwej natury Pana Dakszinamurtiego nie da się opisać.
Zdumiewające
są opowieści o Panu;
Oczyszczają
życie ludzi we wszystkich trzech światach,
Są
niczym sierpy, co przecinają doczesne więzy,
Są
niczym dobry przyjaciel, który pomaga w potrzebie,
Są
niczym schronienie dla mędrców i proroków prowadzących leśną ascezę.
(Wiersz telugu)
Któż zdoła opisać chwałę Dakszinamurtiego? Jego natura przeczy wszelkim opisom. Jest On uosobieniem ciszy. Samo Jego milczenie uczy całej mądrości. Z tego milczenia emanuje sudźńana (rozróżniająca wiedza), widźńana (wyższa mądrość) i pradźńana (stała zintegrowana świadomość). Promienieje On boską mądrością. Na Jego twarzy zawsze igra słodki uśmiech. Nie da się opisać natury Dakszinamurtiego. Jest On nirgunam, nirańdźanam, sanatana, niketanam, nitja, śuddha, buddha, mukta, nirmala swarupinam (Bóg jest bez atrybutów, nieposzlakowany, wieczny, ostatecznym celem, niezmienny, czysty, oświecony, wolny, ucieleśnieniem świętości).
Żaden opis, żadne rozwodzenie się nie jest w stanie w pełni oddać Jego prawdziwej natury. Jego forma jest promienna i pełna błogości. Jak ktoś mógłby opisać takie ucieleśnienie miłości?! Jest On ucieleśnieniem prawdy.
Stworzenie
wyłania się z prawdy i rozpływa się w prawdzie,
Czy
jest w kosmosie miejsce, gdzie prawda nie istnieje?
Wyobrażajcie
sobie tę nieskazitelną prawdę.
(Wiersz telugu)
Na tym świecie nie ma miejsca, którego nie przenika prawda. Prawda jest niezmienna. Każda rzecz w tym świecie może się zmienić, ale nie prawda!
Słynny muzyk, ś.p. M.S. Subbulakshmi, przed rozpoczęciem koncertów zawsze modliła się o błogosławieństwa Pana Dakszinamurtiego. Nikt nie wykona nawet najmniejszego zadania bez błogosławieństwa Pana Dakszinamurtiego. Wszystko jest możliwe wyłącznie dzięki Jego boskiej woli. Z Niego wyłoniły się wszystkie boskie formy. Jest młodzieńcem, niemniej tkwią w Nim wszelkie boskie moce. Gdzie znaleźć tak wszechobecnego, zawsze młodego Dakszinamurtiego? Sarwatah pani padam tat sarwato 'kszi-śiro-mukham, sarwatah śrutimal loke sarwam awritja tiszthati (mając wszędzie swoje ręce, stopy, oczy, głowę, usta i uszy, przenika On wszystko, cały wszechświat). Pan Dakszinamurti jest obecny w naszych oczach, które widzą, uszach, które słyszą i nosie, który wdycha powietrze. Wszystkie słowa, które wypowiadamy, należą do Niego. W rzeczywistości jest On źródłem wszystkich naszych poczynań w stanach przebudzenia, snu i głębokiego snu. Z tego powodu powinniśmy żyć z ciągłą świadomością natury Pana Dakszinamurtiego.
Boskość przenika wszystko. W tym wszechświecie nie ma miejsca, którego nie przenikałby Bóg. Na tym świecie nie ma rzeczy, która nie jest boska. Każda rzecz, każda osoba – ba, nawet owady i bakterie są ucieleśnieniami Pana Dakszinamurtiego. Ten jeden boski pierwiastek przejawia się w różnorakich formach.
Klejnotów
jest wiele, lecz złoto jest jedno.
Krów
jest wiele, lecz mleko jest jedno.
Istot
jest wiele, lecz oddech jest jeden.
Form
jest wiele, lecz Bóg jest jeden.
(Wiersz telugu)
Każdy musi uświadomić sobie tę prawdę. Możecie wyśpiewywać chwałę Boga dowolną liczbą imion, takich jak Rama, Kriszna, Gowinda, Narajana itd. Są to imiona przypisane Bogu przez człowieka. Jednak Bóg nie ma żadnego szczególnego imienia ani formy. Wszystkie imiona i formy są Jego. Pierwiastek Dakszinamurti przenika wszystkie istoty. Jest On ćajtanja swarupa (ucieleśnieniem świadomości). Gdziekolwiek istnieje świadomość, tam jest Dakszinamurti. Świadomość Dakszinamurti jest obecna we wszystkich ludzkich istotach. Ale człowiek nie potrafi zrozumieć tej boskiej świadomości z powodu przywiązania do fizycznego ciała. Dzieje się tak dlatego, że zespół ciało-umysł-intelekt-ćitta-ahamkara przesłania pierwiastek Dakszinamurti. Ponadto zrozumieniu boskiego pierwiastka przeszkadzają ariszadwargi (sześciu wewnętrznych wrogów w postaci żądzy, gniewu, chciwości, tępoty, pychy i zazdrości). Są one niczym ciemne chmury, które zasłaniają wspaniale jaśniejące słońce. Myślimy, że słońce jest niewidoczne, ale kiedy po pewnym czasie ciemne chmury rozchodzą się, słońce pojawia się w całej swojej świetności. Podobnie, jeśli zdołacie usunąć 'chmury' adźńany (niewiedzy), ahamkary (ego) i ariszadwarg, będziecie w stanie zrozumieć pierwiastek Dakszinamurti w postaci tej obecnej w was promiennej boskiej świadomości.
Każdy człowiek powinien starać się wyzbyć ariszadwarg. Można pozbyć się tych ciemnych chmur ariszadwarg, recytując boskie imię i stale kontemplując o Boskości. W istocie ariszadwargi nie są cechami wrodzonymi człowieka. Nabywa się ich w ciągu życia; sami je zdobywacie. Przychodzą jedna po drugiej i osiadają na podobieństwo grubych chmur na psychice ludzkiej istoty. Na przykład, pojedyncza bransoletka na ręce nie wydaje dźwięku. Gdy dołoży się drugą, zaczynają hałasować. Ludzka istota rozpoczyna życie w pojedynkę. Stopniowo rozwija iluzoryczne potrzeby, takie jak rodzina itp. Jest to kama (pragnienie, pożądanie). Z powodu tego pragnienia żeni się i przyjmuje żonę. W ten sposób stają się dwojgiem. Z czasem tych dwojga rozmnaża się w wielu, tj. dzieci, wnuki itd. Tak więc rodzina ciągle powiększa się. Całe to przywiązanie człowieka jest jego własnym wytworem; nie jest to dar boży. Dlatego należy czynić wysiłki, aby już od wczesnych okresów życia nie uwikłać się w te więzy. Takiego przesłania na własnym przykładzie nauczał Pan Dakszinamurti. Ponieważ na początku nie skrępował się tego rodzaju więzami, zawsze wyglądał młodo i świeżo.
Człowiek nie powinien degenerować się do zwierzęcia. Powinien wieść życie ludzkiej istoty. Tylko wtedy zasługuje na miano ludzkiej istoty. W przeciwnym wypadku istnieje niebezpieczeństwo zdegenerowania się do zwykłego zwierzęcia. Takie cechy jak kama (żądza), krodha (gniew), lobha (chciwość), moha (zaślepienie), mada (pycha) i matsarja (zazdrość) przejawiają się w wysokim stopniu tylko u zwierząt. Zawsze powinniśmy żyć jak dwunożne ludzkie istoty, a nie jak czteronożne zwierzęta. Każda osoba musi stale przypominać sobie, że jest ludzką istotą, a nie zwierzęciem. Musi rozwinąć wiarę, że jest nie zaledwie ludzką istotą, ale zaprawdę ucieleśnieniem Boskości. W urzeczywistnieniu tej prawdy człowiekowi przeszkadza umysł, intelekt, ćitta (pamięć), zmysły i ego. Mówicie: 'To jest moja chusteczka.' Wynika z tego, że jesteście czymś różnym od chusteczki. Podobnie mówicie: 'Ten garnuszek jest mój.' Oznacza to, że garnuszek jest czymś oddzielnym od was. W taki sam sposób powiadacie: 'To jest moje ciało.' Stwierdzenie to implikuje, że nie jesteście ciałem. Gdy mówicie: 'Mój umysł,' znaczy to, że jesteście różni od umysłu. W takim razie nasuwa się pytanie, kim jesteście. Ponieważ jesteście czymś innym niż wszystkie te rzeczy, możecie mówić 'moje ciało, mój umysł.' Nieprawdaż? Tego rodzaju dociekanie utrwala prawdę, że jesteście własną jaźnią, a nie ciałem, umysłem, intelektem, ćittą, zmysłami czy ahamkarą (ego). Jednakże wiążąc się z tymi okrywami i przydatkami, rozwijacie rozmaite cechy.
Pan można przyrządzić przez zmieszanie trzech składników, mianowicie liści betelu, proszku z orzechów betelu i ćunnam (gaszonego wapna). Kiedy się go żuje, jama ustna i wargi robią się czerwone. Za ten kolor odpowiedzialne jest wapno, ale trzeba go dodawać w bardzo małych ilościach, gdyż w przeciwnym wypadku istnieje niebezpieczeństwo zapalenia jamy ustnej. Podobnie, człowiek powinien przyjmować rozsądne granice swoich poczynań. Tylko gdy trzyma się ustalonych ram, może wieść życie jak ludzka istota. Z chwilą przekroczenia swoich granic staje się demonem. Człowiek powinien żyć wyłącznie jak ludzka istota. W wyrazie manawa (ludzka istota) są trzy zgłoski; 'ma' znaczy maja (iluzja lub ignorancja), 'na' – bez, zaś 'wa' – zachowanie się. Zatem manawą jest ten, kto zachowuje się bez iluzji. Pan Dakszinamurti nauczał takiej świętej dźńany (mądrości). Nauczał, że mimo przywdziania ludzkiego ciała, nie należy się do niego przywiązywać.
Ucieleśnienia miłości!
Najważniejszą i wrodzoną cechą ludzkiej istoty jest miłość. Jest to dar od matki. Miłość jest Bogiem, żyjcie w miłości. Musicie wieść życie z miłością. Kogokolwiek spotykacie, traktujcie go jako ucieleśnienie Boga. Nawet gdy spotykacie kogoś wam wrogiego, pozdrawiajcie go. Tylko wtedy będziecie mogli być uznani za prawdziwą ludzką istotę. Stale pamiętajcie fakt, że Swami jest wiecznym świadkiem wszystkiego, co dzieje się na świecie i że obserwuje was. Nie zadajcie się z ugrupowaniami szerzącymi podziały. Gdy przyłączycie się do takiej walczącej grupy, pojawią się wszelkiego rodzaju poróżnienia. Dzisiaj na świecie jest wiele takich ugrupowań. Nie da się znaleźć nawet jednej osoby, która nie należy do takiego czy innego ugrupowania. Jedyną różnicą jest stopień zaangażowania. Ktoś, kto stale rozmyśla o Bogu jest najszlachetniejszym z ludzi. Sarwada sarwa kaleszu sarwatra Hari ćintanam (zawsze, o każdej porze i wszędzie rozmyślaj o Bogu). Tak więc, czas należy zawsze spędzać na kontemplacji Boga. Nawet wasze ciało ma być zajęte pracą Boga. Całe wasze życie musi wypełniać Boskość. Tylko gdy ktoś prowadzi tak święte życie, jego intelekt rozkwita. Życie stanie się boskie tylko wtedy, gdy rozwinie się oddanie Bogu. Wtedy człowieczeństwo zostanie uświęcone a życie spełnione. Przede wszystkim musicie żyć jak prawdziwe ludzkie istoty. Tylko wtedy możecie osiągnąć Boskość. Śri Ramę w tretajudze uważano za zwykłego człowieka we wczesnym stadium rozwoju. Dopiero gdy zabił Rawanę i zniszczył siły demonów, ludzie wysławiali Go jako Boga.
Ucieleśnienia miłości!
Nie możecie doświadczyć błogości dopóki jesteście dotknięci przypadłościami ariszadwarg. Bóg jest ucieleśnieniem błogości. Nitjanandam, parama sukhadam, kewalam dźńanamurtim, dwandwatitam, gagana sadriśam, tattwamasjadi lakszjam, ekam, nitjam, wimalam, aćalam, sarwadhi sakszibhutam, bhawatitam, trigunarahitam (Atma jest ucieleśnieniem wiecznej błogości, najwyższego szczęścia, absolutnej mądrości, znajduje się ponad parami przeciwieństw, jest rozległa jak niebo, celem wskazanym w mahawakji Tattwamasi, jednym bez drugiego, jest wieczna, czysta, niezmienna, świadkiem wszystkich zachowań intelektu, wykracza ponad wszelkie stany umysłu i jest wolna od trzech gun – sattwy, tamasu i radźasu). Aby się o tym przekonać, należy zawsze próbować żyć w szczęściu i eliminować owych sześciu wewnętrznych wrogów.
Musimy żyć w stanie, który wykracza ponad dwoistość par przeciwności. Tylko gdy będziecie wieść tak święte życie, będziecie mogli być uważani za prawdziwe ludzkie istoty. Jeśli przypadkiem pojawią się w was jakieś złe cechy, by się ich pozbyć, wspominajcie imię Boga. Gdy będziecie stale rozmyślać o Bogu, sami staniecie się Bogiem.
Ucieleśnienia miłości!
Wszyscy naprawdę jesteście ucieleśnieniami miłości. Bez miłości nie moglibyście przeżyć nawet sekundy. Wyrażacie tę miłość rozmaicie. Rozwijajcie miłość. Żyjcie jak ucieleśnienia miłości. Stopniowo osiągajcie Boskość. To ważne przesłanie dzisiaj wam przekazuję. Temat ten rozwinę w nadchodzących dniach.
Przypis:
Dakszinamurti — imię ('Forma Południowa') Pana Śiwy jako milczącego nauczyciela. Przedstawia się go siedzącego pod banjanem i w ciszy uczącego czterech riszich u swoich stóp.
[Tłum. KMB; 2006.08.17]