Kazik Borkowski (PL)

Wibhuti

Ron Laing

Wydaje się, że przy cudownych uleczeniach najważniejszym lekarstwem na wiele dolegliwości jest wibhuti. Wierzę, że Baba nie zawsze materializuje ten popiół lecz czasami emanuje on z jego ciała, z punktu odległego o ok. 1 cal od czubków jego palców. Trzykrotnie materializował wibhuti dla mnie w czasie mojej wizyty w styczniu 1980 r., i wydawało się, że popiół wylatywał z jego palców, gdy wsypywał go do mojej dłoni. Studiowałem też powiększenia fotografii.
Kasturi obliczył, że w ciągu swego życia do 1970 r. musiał on wytworzyć jakieś 5 ton wibhuti. Do dziś [1981/82 r.] ta liczba może być z powodzeniem dwukrotnie wyższa. Popiół ma różne formy, smaki, zapachy i kolory. Może być to twarda kostka lub delikatny puder, słodki lub bez smaku, pachnący lub ostry, oraz biały, szary lub ciemnawy. Ale w znakomitej większości jest to delikatny szary proszek, słodki w smaku i zapachu. Czasami formuje się na jego brwiach, oczach i policzkach i – kiedy opuszcza swoje ciało – na ustach, kciukach, palcach u nóg i na czole.
Oto mała próbka wyleczeń za pomocą samego wibhuti. Ojciec pewnego wielbiciela z Puttaparthi miał atak. Baba dał synowi paczkę wibhuti i powiedział, by pojechał do domu i położył na czole swego ojca. Ale gdy ten odjechał, Swami zorientował się, że pociąg jest zbyt powolny i że syn dojechałby za późno, więc wyszedł ze swego ciała i umieścił popiół osobiście na czole ojca. Gdy syn przyjechał, był zachwycony z poprawy stanu zdrowia ojca lecz zakłopotany, gdy po otwarciu pudełka wibhuti stwierdził, że nie ma tam poprzedniej zawartości. Baba teleportował proszek podczas swojej pozacielesnej wizyty.
Dr. D.S. Chander, chirurg dentystyczny z Bangalore, cierpiał na kamienie żółciowe. Wyleczył się przyjmując codziennie napoje z wibhuti. Podobnie stało się z mężczyzną tuż przed operacją blokady w przewodzie moczowym. Blokadę usunięto dzięki piciu popiołu z wodą. Pewien skoczek spadochronowy, który nie mógł mieć dzieci, został poinstruowany przez Babę, by doustnie zażywał wibhuti. Zrobił tak i został wyleczony, i doczekał się potomstwa.
Dr. Bannerjee, profesor chemii w Hinduskim Instytucie Nauki w Bangalore, miał siostrzenicę/bratanicę z ostrym rakiem. Została ona wyleczona poprzez zażywanie samego wibhuti. Niejaki Siva Kumar cierpiał na cerebro-spinal meningitis, powodujące paraliż jednej strony ciała i utratę wzroku i słuchu. Stał się półprzytomny i zsiniał, lecz zdołał przekazać słabymi znakami, że chce kąpieli w wibhuti. Ku swemu uszczęśliwieniu stwierdził, że może samodzielnie wstawać z łóżka i pójść bez pomocy do rodzinnego pokoju pudźy [obrządek religijny], gdzie medytował przez dwie godziny, po których wróciły mu mowa i wzrok. W tym wypadku wyleczenie spowodowało prawdopodobnie zwykłe oczekiwanie/nadzieja, a nie zastosowanie wibhuti.
Niekiedy Baba używa wibhuti jako środka znieczulającego. Syn Maharadźy z Venkatagiri był operowany przez Swamiego w ten sposób na wyrostek robaczkowy. Chłopiec nie czuł żadnego bólu a rana zgoiła się niemal natychmiastowo pozostawiając tylko niewielką bliznę.
Ale prawdopodobnie najbardziej znaczące wyleczenie za pomocą wibhuti dotyczyło 32-letniego mężczyzny, który w wieku 12 lat miał polio i przez 24 lata cierpiał na paraliż. Matka przyprowadziła go na darśan do Dharmakshetry [nazwa siedziby Baby] w Bombaju, w rzeczywistości niosąc go na rękach, oddała pod opiekę S.A. Pathera z Durbanu (Afryka Południowa), gdyż jest zwyczaj, że w czasie darśanu mężczyźni i kobiety siedzą w osobnych sektorach. Swami zauważył kalekę, zmaterializował wibhuti i wtarł go w prawą rękę mężczyzny. Następnie wziął lewą jego rękę i potarł nią prawą po czym odszedł. Prawie natychmiast mężczyzna poczuł wracające czucie rąk i nóg. Potem, bardzo ostrożnie wstał posuwając jedną nogę za jednym razem. Wkróce w istocie tańczył z radości, ze łzami lejącymi się strumieniami po twarzy. Odzyskał pełną sprawność rąk i nóg po 24 latach unieruchomienia. Poza Patherem zdarzenie to oglądały setki obecnych na darśanie.
Oczywiście do leczenia Baba nie zawsze używa wibhuti. W szpitalu w Puttaparthi materializuje pigułki, proszki, maści, syropy i owoce. [...] Baba często osobiście operuje materializując wszystkie brakujące przyrządy chirurgiczne, których potrzebuje, a kiedy sam nie operuje, nadzoruje operację prowadząc rękę chirurga.

Sathya Sai Baba. The Embodiment of Love
by P. Mason & R. Laing, pp. 182/183.
[Tłum.: KMB; kwiecień 1993 r.]